Համազգային հերթական գզվռտոցը շարունակվում է...
Ավարտվեց նախընտրական ու հետընտրական խժդժոցը... Այսօր փոքրիշատե արդեն հանգստանալ են փորձում մեր խեղճ ականջները... Անցած լինի... Որ ասեմ, շատ բան կասեմ... Գուցե տվյալ պարագայում պետք չէ...
Մաշտոցի այգին, ի վերջո, վերադարձվեց հանրությանը... Հաղթանակ, ուղղակի էստեղ էլ հարցը վերաբերում է, թե ինպես, ինչ հանգամանքներում ու ինչ հիմունքներով դա տեղի ունեցավ... Սա էլ անցանք... Ես հիմա ուղղակի հպանցիկ եմ ուզում շոշափել էս հարցերը, որովհետև նյութիս հիմնական թեման դա չէ, բայց այնուամենայնիվ նշեցի, քանզի որոշակիորեն գուցեև թեմաները էդքան էլ հեռու չեն մեկը մյուսից...
"Միասեռականների որջ", "Ֆաշիզմ", "Պայթյուններ Երևանի կենտրոնում", "Փարպեցի 14/1", "Պանկ խմբի տիրուհու բարը...", "Գեյ փաբ", "Ազգայնամոլները մարդատյաց կերպով..." այս և էլի մի շարք բառերի ու բառակապակցությունների վերջին օրերին հաստատ հանդիպած կլինեք սոց.կայքերում, բլոգերում, մամուլում և այլուր...
Էս քանի օր է կարդում եմ էդ ամենը, դիտում տեսանյութերը, մտերիմներիս հետ վերլուծում, մտքիս մեջ ինքս ինձ ինչ-ինչ հարցեր տալիս, ի վերջո, էսօր հասկացա, որ ուղեղումս հոդվածը հասունացել է: Իսկ ինչ է հոդվածը կամ առհասարակ ստեղծագործությունը? ...Մի բան, որը քեզ քուն ու դադար, հանգիստ չի տալիս, ցավեցնում է, անընդհատ դրա մասին ես մտածում, չնայած գուցեև թվացյալ առումով էդ ամենը էդքան էլ քեզ չի առնչվում: Հնարավոր է շատերդ հետո ինձ մեղադրեք, ոմանք գովասանքի խոսքեր շպրտեն, ոմանք պարսավանքի, մտածեն` թե էս տղու շատ պետքն ա քիթը խոթում ա... Բայց չէ, ես էդպես ուզեցի...
Մի քանի խոսք արդեն հանրահայտ Ծոմակի մասին, ում փորձում են ծվեն-ծվեն անել "ագռավները"... Նրա հետ ծանոթացել եմ հենց նույն էդ փաբում, հա, ես եղել եմ էնտեղ, եղել եմ մի քանի անգամ, ու գիտեք` իմ աչքից ոչինչ չի վրիպում, մանավանդ այլասերված բարքերն ու էն ամենն, ինչ տհաճ է աչքիդ... Ասեմ, որ էդ մի քանի անգամվա համեստ այցերիս ժամանակ էդ փաբում ոչ մի, Ձեր լեզվով նուրբ կերպով ասած, ԱՆՆՈՐՄԱԼ ԲԱՆ չեմ նկատել, ու ակումբը պայթեցվելուց հետո մամուլից ու այլ աղբյուրներից զարմանքով "տեղեկանում եմ", որ լրագրողները` խոսելով եղելության մասին, "D.I.Y." ակումբ անվան դիմացն էլ "գեյ" մականունն են կպցնում... Դե, կներեք... Ծոմակը լավ արվեստագետ է, ունի ճաշակ, բացառիկ մարդ է, համոզվել եմ բազմակի անգամ, էն եզակի մարդկանցից է, ում գիրքս նվիրել եմ մեծագույն սիրով... Շփման մեջ համեստ է, բարեհամբույր, օժտված է ստեղծագործ անհատի իրական հատկանիշներով, լավ երաժիշտ է, 18-19 տարեկանից ակտիվ սոցիալական, մշակութային անցուդարձի մեջ է, բնապահպանության գործում էլ քիչ դերակատարություն չի ունեցել... Ես էլ, հիմա կարդալով տողերս, մի տեսակ ապշեցի, փաստորեն ես պատիվ ունեմ ծանոթ լինել նրա հետ... Ճիշտ է` դեռ ընկերներ չենք, բայց անգամ մտերիմ լինելով հանդերձ, ես երբեք ինձ իրավունք չեմ վերապահի ներխուժել էնտեղ, որտեղ ես անելիք չունեմ, ու որ ամենաահավորն է` քննարկել, քննադատել, և վերջապես ԴԱՏԵԼ նրա կենսակերպը, կողմնորոշումները, հայացքները... Ես էդքան լկտի համարձակություն չունեմ ինձ ԱՍՏՎԱԾ զգալ, գոնե մի քանի րոպեով... Հա լավ, ինչ անենք, թե մարդը համերգ է տվել Թուրքիայում: Նունե Եսայանին էլ վերջերս սարքեցիք ազգի դավաճան, ինչ է թե ելույթներով հանդես է եկել մեր թշնամի պետությունում: Էստեղ խնդրին այլ տեսանկյունից է պետք նայել, ծանոթ եք մի երևույթի, որի անունն է` ՄԻՋՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ԵՐԿԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ? Խնդրում եմ նկատեք, որ տիկին Եսայանը հարցազրույցում, իբրև թե բլից կերպով շոշափել է նաև ՑԵՂԱՍՊԱՆՈԻԹՅՈՒՆ բառը: Մեկին, առավել ևս ողջ ազգի մի բան ճանաչել տալու համար պետք չէ շարունակել թշնամի-թշնամի խաղալ նրա աչքում, ինչքան էլ դա մեզ համար հենց էդպես է, որ կա... Բայց երբ, իբրև թե "բարեկամդ" քեզ "տնավարի" մի դիտողություն է անում, դու ակամա ուզում ես էդ թերությունը, վատ հատկությունը քեզ մոտ շտկել, իսկ եթե նա իր բոստանից փոցխը բերի ու մտցնի աչքդ, արածդ "քըխ" քայլի համար, դու միևնույն է չես հասկանա ու քեզ մոտ ինքնըստինքյան հակառակվելու միտում կնկատվի... Ինչևէ... Մտքերս միգուցե խառնիճաղանչ կերպով եմ մատուցում` հասնելով Օսլոյից մինչև Մարս մոլորակ, բայց ինչ արած... Բացի էդ դուզ խոսքը... Ինչևէ...
Հա, Ծոմակը նույնպես մի ՄԻՋՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ երևույթի է մասնակցել Էդքան մի բան, ընդամենը էդպես կորակեմ... Եկեք ազգովի նրան կախաղան հանենք... Մի լավ, շատ ճիշտ բանաստեղծական տող կա` "Ով հայ ժողովուրդ, քո փրկությունը քո ՀԱՎԱՔԱԿԱՆ ՈՒԺԻ ՄԵՋ Է"... Բայց մենք անջատ ենք... Մենք երբեք էլ միասին չենք եղել... Մենք քիչ չի իրար վրա պիտակներ ենք դրոշմել միմյանց "լենինականցի", "կիրովականցի", "քյավառցի" կոչելով, մի բան էլ իրար միս ենք կրծում, բամբասում, մեջքի ետևից խոսում ու գիշերվա հազարին էլ բան ենք պայթեցնում մի շենքում, որտեղ մարդիկ հանգիստ քնած են ու ութերորդ երազն են տեսնում... Բա ոնց չասես` այ հորթ, էդ շենքում կարող ա քո "լենինականցի" մորաքրոջ աղջիկն ա վարձով ապրում ու հնարավոր ա շենքն էլ այրվի... Լավ, սա էլ հեչ... Ինչ իրավունքվ, ինչի? Ով ես դու, կամ դուք, որ պիտի որոշեք Ծոմակն ու Փիլիպոսը պիտի գնան Թուրքիա թե Ղրղզտան? Կամ նրա դեմքին պիրսինգ կա թե չէ? Նախ նկատիր քո աչքի վերևի ունքը, նոր մտածիր եղանդ դիմացինի կոկորդը խրելու ոճիրի մասին... Վանդալիզմի ժամանակաշրջան? Հա? Էդպես որակենք? Ուրեմն, հետայսու մենք բոլորս պիտի վախենանք մայրաքաղաքի փողոցներով քայլելիս, որովհետև մեզ վրա կարող են հարձակվել դիմակավորված անհայտ անձինք ու սպանեն մեզ, բռնության ենթարկեն ու ծեծեն մեզ, ինչի վրա ԲԱՑԱՐՁԱԿԱՊԵՍ ՈՉ ՈՔ ուշադրություն չի դարձնի... Ահ ու սարսափ է տիրում... Ձեր ու Ձեր նմանների պատճառով... Ինձ էլ կարող ա դուր չի գալիս քո վզի հաաաաաաաաաաաաաաաաստ շղթան կամ էլ վրայիդ զազրելի հոտը... Ինչ անեմ? Գամ Ձեր շենքի վերելակը պայթեցնեմ, որ դռները բացվի ու ընկնես անհաս անդունդը?
Ժողովուրդ, եկեք գոնե մի քիչ սիրենք ու հարգենք իրար, մարդիկ տարբեր կերպ են մտածում, դա նորմալ ա, մի վարկաբեկեք էն մարդուն, ում աչքի վերևի ունքը Ձեր սրտով չէ... ով արվեստի աշխարհում ա ու ասենք Ծոմակի նման խենթ ա... Պետք չի... Վերջ տանք ծուռ դիմակահանդեսին...
Եվ վերջում, սննդի ու ալկոհոլի մեր չափաբաժինը ինչ-որ մի սրճարանում կամ օբյեկտում ծամելիս, ոչ ոք տեղյակ չէ, թե խոհարարն ինչ աստիճանի շողշողուն մաքրությամբ օժտված ձեռքերով է պատրաստել մեր սենդվիչը, թե կողքի "բանկետնիում" քանի գեյ կամ ինչ կա...
... նույն բանականությամբ` "D.I.Y" փաբը միասեռականների "որջ" չէր, որովհետև էնտեղ ես տեսել եմ մի շարք հայտնի դեմքերի, երեկոն հաճելի կերպով անցկացնող ուսանողների, երգիչների, պատկառելի տարիքով կանանց, իմ ուսանողական ու աշխատանքային ընկերներին, որոնց սեռական կողմնորոշմանը փոքր-ինչ անգամ չեմ կասկածում... Ինչ ա մարդկանց 70%-ը միասեռական ա? ՈՒ Ի ՎԵՐՋՈ, արաաաաաա, մոռացել էի` ԵՍ ԵՄ ԷՆՏԵՂ ՄԻ ՔԱՆԻ ԱՆԳԱՄ գարեջուր վայելել ու էնտեղ էր, ի դեպ, նաև վաճառվում իմ "Խեղկատակի զառանցանքները" գիրքը ու էլի շատ ժամանակակից գրողների ստեղծագործություններ նույնպես... Մտածենք ու մենք էլ ասենք "ՈՉ ՖԱՇԻԶՄԻՆ"...
